ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗ ΚΑΙ "ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ"

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ:

1. Συντάσσομαι με την απόφαση (αρ. πρωτ. εγγρ. Δ.Ο.Ε. 1207/10-11-2014) του συνδικαλιστικού μας οργάνου, του οποίου ως εκπαιδευτικοί είμαστε όλοι μέλη, δηλώνοντας απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία που αφορά στην αξιολόγηση και την Α.Ε.Ε. από 2-11-2014 έως και 23-12-2014.
2. Θεωρώ ότι στα 28 χρόνια που υπηρετώ την Εκπαίδευση (και τα τελευταία 8 ως διευθυντής), αξιολογούμαι και ανατροφοδοτούμαι καθημερινά από τους συναδέλφους, τους μαθητές μας, τους γονείς τους, την υπηρεσία και την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα, εισπράττοντας την ηθική και επαγγελματική αναγνώριση που μου αναλογεί, παρόλο που η οικονομική ανταμοιβή από την Πολιτεία είναι αναντίστοιχη με το έργο και την προσφορά μας ευρύτερα ως κλάδου.
3. Αδυνατώ να αντιληφθώ τον τρόπο που η δεδομένη «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ» υπηρετεί τις παιδαγωγικές και μορφωτικές ανάγκες χειραφέτησης της κοινωνίας, όταν επιχειρείται με μηχανιστικό, λογιστικό τρόπο να αποτιμηθούν και να επικυρωθούν ως αντικειμενικά μετρήσιμα, ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως είναι η προσωπικότητα και οι νοητικές λειτουργίες των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η φαντασία και οι ιδέες, η ικανότητα ανάληψης ευθύνης και πρωτοβουλιών, η ικανότητα διαχείρισης κρίσεων, οι διαπροσωπικές σχέσεις κτλ. Στοιχεία που, κατά τη γνώμη μου, δίνουν περιεχόμενο και ουσία στην εκπαιδευτική διαδικασία και τα οποία η επιχειρούμενη «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ», ως «τεχνική συμμόρφωσης», αποπλαισιώνει από τις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις τους, περιορίζοντάς τα σε σύνολο τυποποιημένων δεικτών, με κίνδυνο (όπως η εμπειρία εφαρμογής αντίστοιχων προγραμμάτων σε αγγλοσαξονικές χώρες κατέδειξε):

• Να μετατρέψει τον εκπαιδευτικό της πράξης, σε ανταγωνιστή των συναδέλφων του, σε διεκπεραιωτή της ύλης και καταναλωτή προγραμμάτων, σε συλλέκτη τίτλων σεμιναρίων και πιστοποιητικών, σε υποταγμένο τεχνοκράτη υπάλληλο.
• Να αποκόψει οριστικά τα στελέχη της εκπαίδευσης από την κοινή εκπαιδευτική μήτρα.
• Να συρρικνώσει την παιδαγωγική αυτοτέλεια και να αυξήσει το εργασιακό άγχος των εκπαιδευτικών.
• Να μεταθέσει-επιρρίψει την ευθύνη για τις αδυναμίες της εκπαίδευσης στον εύκολο στόχο, τους εκπαιδευτικούς και όχι στις εκάστοτε πολιτικές επιλογές.
• Να οξύνει τα μορφωτικά ελλείμματα και τις ανισότητες για τις οικονομικά ασθενέστερες και κοινωνικά ευάλωτες ομάδες πληθυσμού.
• Να μεταλλάξει το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου συναρτώντας την «» όχι μόνο με την ατομική βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών αλλά και με την γενικότερη χρηματοδότηση των σχολείων και την ανάγκη προσφυγής τους σε ιδιωτικοοικονομικούς πόρους. 

Τελικά: ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΠΙΒΟΛΑ ΣΧΕΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΜΠΑΡΟΥΦΟΛΟΓΙΑ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ.   ΠΟΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑ ΤΩΝ "ΔΑΣΚΑΛΩΝ" ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΓΙΝΑΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΗΣ ΜΩΡΟΦΙΛΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ.  
ΜΕΝΕΙ ΕΠΙΣΗΣ Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ (ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ) ΠΟΥ ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΟΛΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΑΝ ΠΛΗΡΩΣ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ...