Κριτική στις αντιλήψεις του ΙΕΠ με αφορμή το περιεχόμενο της επιμόρφωσης των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών

Ανάμεσα στα άλλα περίεργα της εισαγωγικής επιμόρφωσης των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών από το ΙΕΠ, δόθηκε προς διαπραγμάτευση στους/τις επιμορφούμενους,-ες και το εικονιζόμενο κείμενο στο πλαίσιο "της ανάπτυξης μικροσεναρίων αντιμετώπισης περιστάσεων"!

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την «ανάπτυξη»…

(περιλαμβάνονται 4 παρατηρήσεις και 1 συμπέρασμα)

Σύμφωνα με το κείμενο: Ο/Η εκπαιδευτικός καλείται να δράσει από τη θέση του/της Διευθυντή/Διευθύντριας σε Σχολείο όπου παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα ντόπιων μαθητών προς όμορα σχολεία… 

Παρατήρηση 1^η: Από πότε οι μαθητές χωρίζονται σε ντόπιους και αλλοδαπούς;

Τα παιδιά του σχολείου είναι όλα μαθητές και μαθήτριες! Τελεία!

Γιατί, το ελληνικό δημόσιο σχολείο είναι ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟ κι αυτό σημαίνει ότι δεν διαχωρίζει τα παιδιά ανάλογα με το φύλο, το χρώμα, την καταγωγή, τη θρησκεία ή οποιοδήποτε άλλο φυσικό ή επίκτητο χαρακτηριστικό, παρά μόνο τα κατανέμει σε τάξεις ανάλογα με την ηλικία τους…

Παιδαγωγικά-επιστημονικά, ως συμπερίληψη ορίζεται το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού να συμμετέχει πλήρως, να συνεισφέρει και να επωφελείται σε και από όλους τους τομείς της σχολικής ζωής, χωρίς τον φόβο της περιθωριοποίησης. Δεν είναι απλά μία πολιτική για το πλαίσιο φοίτησης των μαθητών, αλλά μια φιλοσοφία που διέπει όλη την εκπαιδευτική διαδικασία!

Παρατήρηση 2^η: Τι σημαίνει "παρατηρείται κινητικότητα";

Το ελληνικό δημόσιο σχολείο έχει μια προκαθορισμένη "επικράτεια", κάτι που σημαίνει ότι τα παιδιά που ανήκουν στην περιφέρειά του φοιτούν σε αυτό!

Η μετακίνηση επιτρέπεται μόνο όταν μετακομίσει το παιδί και η οικογένειά του σε περιφέρεια άλλου σχολείου, εκτός εάν οι συντάκτες του κειμένου στο ΙΕΠ υπονοούν και επικροτούν την ελεύθερη επιλογή σχολείου, κάτι που συνιστά παρανομία και θα οδηγούσε στην κατηγοριοποίηση-διάκριση των δημόσιων σχολείων σε καλά και κακά!

Σύμφωνα με το κείμενο: "ΣΤΑΔΙΑΚΑ, το σχολείο έχει ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΕΙ σε σταυροδρόμι πολιτισμών και ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ"...

Παρατήρηση 3^η: Εδώ οι "εμπνευστές" του "επιμορφωτικού" κειμένου του ΙΕΠ, θα έπρεπε να εξηγήσουν τι σημαίνει για αυτούς/αυτές η λέξη μεταμόρφωση και μάλιστα, γιατί το σχολείο, ακόμα και όταν έχει μόνο "ντόπιους" (ορολογία του κειμένου του ΙΕΠ) μαθητές, δεν πρέπει να είναι σταυροδρόμι πολιτισμών!

Χαρακτηρίζοντας μάλιστα το σχολείο ως "καταυλισμό στιγματισμένων", φράση που παραπέμπει σε παιδαγωγικές θεωρίες σκοτεινών περιόδων του παρελθόντος, δείχνουν ότι αγνοούν, αφενός τις βασικές αρχές παιδαγωγικής, αφετέρου την ύπαρξη των αντισταθμιστικών θεσμών και την υποχρέωση εφαρμογής τους στο πλαίσιο της θεσμικής λειτουργίας της Εκπαίδευσης στη χώρα μας!

Το τελικό ερώτημα (χαριστική βολή) που θέτει ο ποιητής του κειμένου της επιμόρφωσης του ΙΕΠ: "Πώς θα ΑΝΑΤΡΕΠΑΤΕ αυτήν την κατάσταση έχοντας ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΔΙΟΡΙΑ για να ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ και να αποκαταστήσετε την καλή φήμη του σχολείου"…

Παρατήρηση 4^η Αφήνουμε ασχολίαστη την επιταγή που υποκρύπτει η "διορία ενός έτους", (λες και τα κοινωνικά φαινόμενα έχουν οριοθετημένο χρόνο), και πάμε να δούμε τι εννοεί ο ποιητής με τον όρο "επαναφορά στην κανονικότητα", υπονοώντας (ίσως; με βεβαιότητα; ποιος ξέρει…) ότι αυτό που συμβαίνει με την έλευση των μαθητών με προσφυγικό ή μεταναστευτικό υπόβαθρο και τη φοίτησή τους στο ελληνικό δημόσιο σχολείο, όπως και με τη φοίτηση των Ελλήνων μαθητών Ρομά και των μαθητών με χαμηλή επίδοση, συνιστά ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ!

Συμπέρασμα: Η πολυπολιτισμικότητα, κύριοι, κυρίες του ΙΕΠ, αποτελεί πηγή πλούτου για την εκπαιδευτική διαδικασία!

Και όπως έχει διαπιστωθεί από τα πορίσματα των Κοινωνικών Επιστημών, ο ρατσισμός αποτελεί το τελευταίο στάδιο μιας εξελικτικής διαδικασίας που αποτελείται από τα στερεότυπα, τις κατηγοριοποιήσεις, τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις που δυστυχώς υποδηλώνονται στο συγκεκριμένο κείμενο!

Γιατί, υπηρετώντας για δεκαετίες στα δημόσια σχολεία των μη προνομιούχων αυτής της κοινωνίας, έχω καταλήξει (όπως και χιλιάδες άλλες και άλλοι συνάδελφοι) στο συμπέρασμα ότι η μείωση των φαινομένων του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, περνά μέσα από τις δράσεις που καλλιεργούν και ενισχύουν την ανοχή των παιδιών απέναντι στην ετερότητα και δημιουργούν διαπολιτισμική συνείδηση ισότιμης αποδοχής του «άλλου»!

Γιάννης Κουφόπουλος, δάσκαλος 21-2-2023

ΟΙ σύμβουλοι εκπαίδευσης θέτουν εαυτούς εκτός του σώματος των εκπαιδευτικών.΄Έχουν επιλέξει συνειδητά την απόσχιση, την αντιπαλότητα!

 

Από ανάρτηση του ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργου Μαυρογιώργου:

ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ/ΕΣ ΑΠΟΣΥΡΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΩΣ ΣΕΡΊΦΗΔΕΣ ΣΕ ΑΥΤΉΝ. ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΘΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. 

 

Από μια άποψη η συγκεκριμένη πολιτική συνιστά υποβάθμιση της διδασκαλίας υπέρ της εποπτείας και της διοίκησης.Οι κυβερνώντες έχουν ως προτεραιότητα τη διοίκηση,τον έλεγχο, παρά τη διδασκαλία.

 

Είναι φανερό ότι έχει συντελεστεί στράτευση επίλεκτων συμβούλων που καλούνται να εγκαταλείψουν το "δασκαλίκι" για να ντυθούν το ρόλο του ανεπιθύμητου εισβολέα-γραφειοκράτη αξιολογητή στην αίθουσα διδασκαλίας με αρμοδιότητες κανονιστικών και συμμορφωτικών επιτηρήσεων ώστε οι πρώην συνάδελφοί τους να ευθυγραμμίζονται με τις προδιαγραφές του σχολείου της αγοράς, της έντασης των ταξικών διακρίσεων,του άκρατου ανταγωνισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού...

 

Όταν το 1982 είχε καθιερωθεί ο θεσμός του σχολικού συμβούλου, στη σκιά του ισχύοντος τότε επιθεωρητισμού, συγκροτήθηκε πολύ σύντομα γενικευμένη αντίσταση από τη μεριά των εκπαιδευτικών και οι ΣΣ ήταν ανεπιθύμητοι στα σχολεία και αναγκάστηκαν να απομονωθούν στα γραφεία των διευθύνσεων περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες των σχολείων. Αυτό είναι ένα κεκτημένο ιστορικό προηγούμενο για τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων.

Πολύ περισσότερο, σήμερα, που ο κυνικός αυταρχισμός των κυβερνώντων, με τα πιο συντηρητικά εργαλεία, προχωράει βίαια στην ολοκληρωτική νεοφιλελεύθερη επίθεση ενάντια στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. 

Οι επιλεγμένοι εκπαιδευτικοί, με τα παράσημα της υποτιθέμενης αριστείας των τίτλων, με το που έχουν συμμετάσχει στις συγκεκριμένες διαδικασίες, έχουν αυτόχρημα ανακηρύξει εαυτούς σε αντιπάλους των πρώην συναδέλφων τους. Είναι οι ίδιοι τα μεγάλα θύματα των διαδικασιών προσεταιρισμού και ενσωμάτωσης στο σύστημα που τους επέλεξε ως εργαλεία επιβολής των πιο συντηρητικών πολιτικών στη δημόσια εκπαίδευση. 

Το θέμα δεν είναι μόνο των εκπαιδευτικών. Είναι και των μαθητών/τριών και των γονέων και εν γένει των εργαζομένων, καθώς το διακύβευμα είναι το ίδιο το σχολείο που έχει υποστεί γενικευμένη επίθεση, διασυρμό και υποτίμηση, για να είναι ευκολότερη υπόθεση η ολοσχερής κατεδάφισή του...